[SF] คนแมน
Part : 2
Author : AlmightyTeoy
Note : พาร์ท 1 ครับผม^^
- หอพัก -
@คิมไคหล้อหล่อ : แกรรรรร้ นี่มันน้องนีนี่ กับพี่หานคนแมน อ๊ายยยยย
@ปริ้นเซสลูลู่ : วันนี้มันเวอร์ชั่นพี่หาน กรี๊ดดด เอาไปสิบเต็ม
@ไคลู่โอ้โหเฮะ : วันนี้มันลู่ไค ลู่ไค ลู่ไค!!!!!!!!!
@ไคลู่ฮริ้งงงงง : น้องนีนี่อ้อยพี่หานไปไหมค่ะ ฮริ้งงงงง
"ไง สมใจอยากแล้วสินะพ่อซังนัมจา แมนกว่าจงอินได้แล้วนิ" มินซอก ที่ตอนนี้กลายเป็นคนติดทวิตเตอร์เงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมาพูดแซว
"ช่ายยยยย มีความสุขที่ซู้ดดด" ลู่หานที่ตอนนี้ยิ้มหน้าบานเอ่ยตอบอย่างอารมณ์ดี
"เฮ่อะๆ แล้วน้องมันบอกหรือยังว่าจะขออะไร"
"ยังอ่ะ วันนี้ฉันยังไม่ได้เจอเลย หายไปไหนก็ไม่รู้"
"แหน่ะ! คิดถึงน้องมันล่ะสิ สงสัยซังนัมจาจะกำลังมีความรักอยู่สินะ" มินซอกเอ่ยแซวเพื่อนสนิท ด้วยเห็นว่าสองคนนี้นั้นรู้สึกแบบเดียวกัน คนหนึ่งก็กลัวอีกคนก็พยายามบอกว่าตัวเองแมน แล้วเมื่อไรจะลงเอยกันสักที เฮ้อ เปาจื่อล่ะเพลีย~
"บะ..บ้าหรอ เปาจื่อหยุดพูดไปเลยนะ" ร่างเล็กรู้สึกเขินจนหน้าแดง
"ลู่เก่อฮะ มาคุยกับผมหน่อยสิ" จงอินเดินเข้ามาเรียกร่างเล็กแล้วก็เดินเข้าห้องนอนตนเองไป
"โอเคๆ ฉันไปคุยกับมันก่อนนะมินซอก เดี๋ยวมา" ร่างเล็กรีบวิ่งไปยังห้องนอนของร่างสูงด้วยความเร็ว
มินซอกมองตามเพื่อนสนิทไปในใจก็หวังว่าสองคนนี้ความสัมพันธ์คงคืบหน้าสักที
"ท่าทางจะได้หมดคราบซังนัมจาแน่คราวนี้"
♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀ ♀♀♀♀
ร่างเล็กเดินเข้าไปในห้องก็เห็นร่างสูงยืนหันหลังอยู่ตรงหน้าต่างจึงเดินเข้าไปหาทันที
"จงอินแกมีอะไรหรือเปล่า จะมาทวงสัญญาใช่ไหม" สะกิดแขนให้อีกคนหันหน้ามามอง
"ฮ่ะ ลู่เก่อพร้อมแล้วใช่ไหม" ร่างสูงหันกลับมามองพร้อมกับดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้ๆแล้วจ้องมองเข้าไปที่ดวงตากลมราวกับกวาง
"เออๆพร้อมแล้ว กะ..กะ..แกเอาหน้าออกไปห่างๆหน่อยดิ" ลู่หานเมื่อสบตากับจงอินก็รู้สึกเขินจนทำตัวไม่ถูก
"ห้ามปฎิเสธโดยเด็ดขาดเลยนะฮ่ะ"
"เออ จะเอาอะไรก็พูดมาสักที อย่ามัวตะ....." ลู่หานสะดุ้งตกใจเพราะจงอินได้ดันตัวร่างเล็กไปจนติดผนังพร้อมกับกักไว้ในอ้อมแขน
"สิ่งที่ผมจะขอก็คือ...ลู่เก่อเป็นแฟนกับผมนะฮ่ะ"
"แต่ฉัน.... อุ๊บบบ อื้ออออ" ลู่หานที่กำลังจะเอ่ยตอบกลับถูกร่างสูงก้มลงมาประกบปากจูบทันที
"จะ..จงอิน นะ..นายทำบ้าอะไรฮ่ะ อยากตายหรือไงห่ะ!!!"
"ก็ลู่เก่อกำลังจะพูดคำนั้น สัญญาแล้วว่าห้ามปฎิเสธ ผมก็ต้องลงโทษเก่อนี่ฮ่ะ" จงอินยิ้มกวนตอบร่างเล็กตรงหน้าที่กำลังเขินปนโมโห
"ฉันเป็นซังนัมจานะโว้ย คนแมนๆที่ไหนเขาจะยอมกันฟ่ะ"
"แล้วเก่อจะให้ผมทำยังไง ผมรักลู่เก่อจริงๆ รักตั้งแต่วันที่เจอกันครั้งแรก ถึงแม้ว่าเก่อจะคอยบอกว่าตัวเองแมนขนาดไหนแต่สำหรับผมเก่อเป็นคนที่ผมอยากปกป้องที่สุด"
ลู่หานเบิกตากว้างรู้สึกตกใจกับสิ่งที่จงอินพูดออกมา เขาไม่เคยรู้ว่าจงอินรู้สึกกับตนเช่นไร แต่เมื่อมาได้ยินซึ่งๆหน้าแบบนี้หัวใจก็กลับเต้นรัวขึ้นมา พลันนึกย้อนไปยังอดีต
วันแรกในการฝึกซ้อม
"ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ เร็วๆหน่อย นี่อี้ชิงนายตื่นหรือยังน่ะ ตาปิดเชียว" ครูสอนเต้นคลาสนี้ ได้เรียกเหล่านักเรียนทั้งสิบสองคนมารวมตัวกันที่กลางห้อง
"มาครบกันแล้วนะ ครูจะให้พวกเธอจับคู่กันเพื่อฝึกซ้อมเต้นขั้นต่อไป เอาล่ะ จับคู่กันเร็วๆ"
"มินซอกอ่า คู่กับฉันนะ" ลู่หาน หนุ่มจีนที่เพิ่งมาอยู่เกาหลีได้ไม่นานหันมาบอกกับเพื่อนสนิทของตัวเอง
"ขอโทษนะลู่หาน จงแดชวนฉันแล้วอ่ะ"
"ไม่เป็นไรๆ อี้ฟานนายยังไม่มีคู่ใช่ไหมคู่กับล่ะกัน" ร่างบางหันไปชวนอีกคนที่นั่งข้างๆ
"โทษที ฉันคู่กับอี้ชิงแล้ว ไปหาคนใหม่ไป๊!!"
"ย๊า!อี้ฟาน จำไว้เลยนะ เฮ้อ แล้วฉันจะคู่กับใครกันดี"
"ไหนใครยังไม่มีคู่ออกมานี่สิ อื้มมม มีสี่คนชื่ออะไรกันนะ อ๋อ จงอิน เซฮุน จื่อเทา แล้วก็เราลู่หานสินะ" ครูฝึกสอนชี้ไปยังร่างเล็ก "ลู่หาน นายอยากคู่กับใคร?"
"เอ่อ.." ร่างเล็กมองไปยังบุคคลทั้งสาม แล้วก็ไปสะดุดกับสายตาคมของจงอินเข้า หัวใจก็เริ่มเต้นรัวขึ้นมา "จะ..จงอิน"
"จงอินหรอ นาย! จงอินคู่กับลู่หานนะ" ครูฝึกสอนหันไปบอกร่างสูง
"ครูครับ ผมขอคู่กับเทาดีกว่าฮ่ะ" จงอินกล่าวขัดขึ้นมา
"ทำไมห่ะจงอิน"
"เอ่อ ก็...เพราะ...เทาดูแมนเหมาะที่จะเต้นคู่กับผมนะฮ่ะ"
ลู่หานเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เกิดอาการช็อคขึ้นมา
ดูแมน..
ดูแมน..
แมน..
แมน..
แม๊นนนนนนนนนนน..
นี่ผมดูไม่แมนเลยใช่ม้ายยยยย~~
"จงอินนายพูดจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่ว่านายชอบฉันเพราะว่าฉันแมนหรอกเหรอ" ลู่หานถามอีกคนด้วยความงงงวย
"เก่อไปเอาความคิดนี้มีจากไหนฮ่ะ?"
"ก็นายเคยพูดตอนที่เราเป็นเด็กฝึกกัน"
"อุ๊ก 55555 เพราะอย่างนี้เหรอฮ่ะที่เก่อพยายามแมน ตอนนั้นผมก็แค่เขินที่จะคู่กับเก่อ ก็เลยพูดขึ้นมามั่วๆนะฮ่ะ"
"ห๊ะ แก จงอินไอ้คนบ้า รู้ไหมฉันรู้สึกยังไงห่ะ" ร่างเล็กกำมือชกเข้าไปที่อกอีกฝ่ายอย่างหงุดหงิด
"ผมขอโทษๆ แต่ว่าตกลงลู่เก่อจะคบกับผมไหม คนแมนๆต้องพูดตรงๆนะ ห้ามโกหก"
"เออ! คบสิ ฉันก็ชอบแกมาตั้งแต่แรกเห็นแล้วเหมือนกัน" ร่างเล็กเบือนหน้าหนีร่างสูงเพื่อไม่ให้เห็นหน้าที่กำลังแดงกล่ำ >//<
"เย้ ผมรักลู่เก่อที่สุดเลย มามะ มาหอมทีนึง"
ร่างสูงยื่นหน้าเพื่อหวังจะได้หอมร่างเล็ก
"ย๊า หยุดก๊อนนน ฉันคบกับแกก็จริง แต่ก็มีข้อแม้หนึ่งอย่าง"
"อะไรเหรอฮ่ะ?????"
♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀ ♀♀♀♀
"ว่าไงลู่หาน จงอินมันขออะไร" มินซอกเอ่ยถามเพื่อนที่เดินออกจากห้องมาพร้อมกับจงอิน ว่าแต่ทำไมหน้ามันแดงๆฟ่ะ?
"ผมขอลู่เก่อเป็นแฟนฮ่ะ แล้วเก่อก็ตกลงเรียบร้อย" จงอินตอบแทนพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
"ห๊ะ!! นี่เรื่องจริงใช่ไหม โอ้วว ไคลู่นี่มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ"
"ย๊า!มินซอก ไม่ใช่ไคลู่ซ่ะหน่อย ลู่ไคต่างหาก ใช่ไหมน้องนีนี่" ลู่หานปฎิเสธเสียงดังแล้วก็โอบเอวจงอินโชว์
"ไม่อ่ะ ไม่จริง ไม่เชื่อ เป็นไปไม่ได้" มินซอกส่ายหน้าอย่างรุนแรง
"ก็แล้วแต่แกนะเปาจื่อ ไปกันเถอะน้องนีนี่" พูดจบก็ลากจงอินออกจากหอพัก แต่ก็ยังคงได้ยินเสียงตามหลังมา
"คยองซูวววว มันไม่จริงใช่ไหม เป็นไปไม่ได้"
"มินซอกฮยอง พี่เป็นอะไรไปฮ่ะ??"
จงอินขำกับสิ่งที่ได้ยิน และก็รู้สึกขอโทษมินซอกฮยองด้วย เขาก็แค่เป็นคนที่รักแฟนมาก แฟนขออะไรก็ต้องทำใช่ไหมล่ะ :-P อีกอย่างใครจะปฎิเสธดวงตากวางเวลาอ้อนได้ลง เขาคนนึงล่ะที่ไม่มีทางปฎิเสธคำขอได้ ถึงมันจะแปลกๆก็ตาม
"เมื่ออยู่ต่อหน้าทุกคน นายต้องเป็นนีนี่ให้ฉัน"
ร่างสูงตัดสินใจเลิกคิดเรื่องนี้ แล้วก็เอื้อมมือมาโอบเอวร่างเล็กอีกคนแทน
"ย๊า เดี๋ยวคนอื่นเห็นนะ"
"ไม่หรอกฮ่ะลูลู่ ที่ตรงนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้น"
END???
* แถมๆ *
@คิมไคหล้อหล่อ : เมื่อไรคิมไคจะมาจ่ายค่าจ้างสักทีค่ะ
@ปริ้นเซสลูลู่ : จงอินอ่า ค่าจ้างห้ามลืมให้นูนานะ
@ไคลู่โอ้โหเฮะ : ไอ้ดำ มีแต่คนทวงค่าจ้าง 55 แต่ก็ขอบใจที่ยอมทำตามที่บอกไปตอนอยู่ในห้องซ้อมนะ เย่เฮท!
@ไคลู่ฮริ้งงงงง : ถ้าไม่จ่ายค่าจ้าง นูนาจะฟ้องลู่หานนะจงอิน -3-
@คิมไค_จงอิน : รักลู่เก่อที่สุด <3
@ลูลู่_ลู่หาน : รักเหมือนกัน <3
Fin.
Talks : พาร์ท2จบแว้ว คนแมนเขาก็มีเหตุผลที่อยากจะแมนนะ 555 น้องนีนี่กับพี่ลูลู่
#ฟิคคนแมนไคลู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น