[SF TaoLu] คู่กัด
Author : AlmightyTeoy
กริ๊งงงงงงง
"อื๊อ"ได้เวลาตื่นอีกแล้วหรอเนี่ย
กริ๊งงงงงงง
"งืมมม" ขออีกห้านาทีล่ะกันน่ะ
กริ๊....
ใครนะใจดีปิดนาฬิกาให้ อืม ว่าแต่ทำไมเหมือนโดนอะไรหนักๆทับฟ่ะ
"ฮยองงง ตื่นได้แล้ว"
มันจั๊กจี้นะเฟ้ยมาพูดข้างๆหูเนี่ย
"ไม่เอาอ่า ขออีกห้านาที"
"ถ้าฮยองยังไม่ตื่น อย่าหาว่าแพนด้าคนนี้ไม่เตือนนะ ฮึฮึ"
งื้มม อะไรอุ่นๆอยู่ในเสื้อผมนะ แล้วมันก็ลูบอยู่แถวๆเอวผมเนี่ย
ว่าแต่แพนด้าหรอ แพนด้า......
จื่อเทานี่หว่า
"ว๊ากกก ตื่นแล้วๆๆ เอามือออกไปจากเสื้อฉันเดี๋ยวนี้ไอ้แพนด้าลามกกกกก"
"อ่า ฮยองนี่นิสัยไม่ดีเลย ผมอุตส่าห์มาปลุกก็มาด่ากันได้"
"ในป่าเขาปลุกเขาปลุกกันแบบนี้หรือไงฮ่ะ ไอ้แพนด้าบ้า"
"ไม่หรอกฮ่ะ แต่ผมปลุกแบบนี้กับฮยองคนเดียว
ว่าแต่ฮยองไม่น่ารีบตื่นเลย ㅠ ㅠ"
ดู๊ดูไอ้แพนด้ามันทำหน้า ไม่ไหวแล้วครับ
พี่หานคนแมนทนไม่ไหวแล้ว
"ย๊ากกก ตายซ่ะเถอะจื่อเทา"
พลั่กก!!!!
"โอ๊ย ฮยองถีบผมทำไม มันเจ็บนะ"
"เจ็บก็ดีจะได้จำ คราวหลังห้ามทำอีกเข้าใจไหม"
"เข้าใจ....ซ่ะที่ไหน ฮยองห้ามผมไม่ได้หรอก หึหึ"
"หวง!จื่อ!เทา!" กร๊าซซ ผมจะพ่นไฟ
"ย๊า พวกนายทะเลาะอะไรกัน เสียงดังไปทั่วแล้ว" หนวกหูคับ เปาหมินทนไม่ด๊ายย
"ไม่มีอะไรหรอกฮ่ะ ลู่หานฮยองเขาแค่วอร์มเสียงตอนเช้านิดหน่อย"
"อ๋อ ยังไงก็เบาๆหน่อยล่ะกัน แล้วก็ลู่หานออกมาจากเตียงได้แล้ววันนี้เราต้องเตรียมตัวไปงานกันตอนเย็นนะ" เฮ้อ นึกว่าฆ่ากันตายซ่ะล่ะ คู่นี้กัดกันตลอดกัดกันทุกวัน
ผมว่าคู่นี้ต้องมีซัมติงแน่นอน เปาหมินรับประกัน *-*
"พี่ลุกแล้ว เทานายออกไปได้แล้วป่ะ"
"ไปก็ได้ เฮ้อ ทำไมคนสวยชอบใจดำกันจัง"
"อ๊ากกก จื่อเทา กลับมาให้ฉันฆ่าแกเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย"
โอ๊ย ไอ้มักเน่บ้า ไอ้แพนด้าตัวร้าย บังอาจมาพูดว่าพี่หานคนแมนสวย อย่างพี่หานนะต้องหล่อสิ [จ้าพี่หานคนแมน]
เห็นม่ะคนเขียนยังบอกเลย [ประชดเข้าใจไหม]
เช่อะ คนเขียนพูดไรไม่รู้ไม่ได้ยิน -3-
เฮ้อออ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่ไอ้มักเน่บ๊องกับผมต้องกัดกันตลอด แต่ผมไม่(?)เคยหาเรื่องน้องมันก่อนเลยนะ
ว่าแต่มีทางที่ผมจะได้แก้แค้นไอ้แพนด้าบ้านั่นไหมฟ่ะ วิธีที่จะทำให้แพนด้าเทาต้องอายสุดๆ งื้มๆ เปาหมินบอกว่าเย็นนี้ต้องไปงานนิ
ไปร่วมงานเหรอ...
555555555
อยากจะหัวเราะสักพันครั้ง ในที่สุด
กวางสุดแมนคนนี้หาวิธีแก้แค้นไอ้แพนด้าบ้าได้แล้ว
"นายเสร็จฉันแน่ ไอ้แพนด้าบ้า"
.
.
.
.
.
เวลาเย็น
"ทุกคนเตรียมตัวกันให้พร้อมนะ อี้ชิงจัดปกเสื้อให้ดี จงแดมีสมาธิหน่อยสิ มินซอกนายก็หยุดกินได้แล้ว และที่สำคัญเทากับนาย ลู่หาน ห้ามกัด ห้ามแกล้งกันเข้าใจไหม"อี้ฟาน ลีดเดอร์ผู้รวย(เงิง)ผู้คอยดูแลสมาชิกในวงต้องคอยเตือนเสมออย่างนี้ล่ะคับ
"ได้ฮ่ะ ฮยอง"
"ดีมากเทา แล้วนายล่ะลู่หาน"
"อะ อื้อ"
"โอเค งั้นทุกคนมารวมตัวกันได้แล้ว เตรียมตัวขึ้นเวทีกัน"
"วันนี้งดแกล้งหนึ่งวันนะฮยอง ตุ้ยจางอุตส่าห์ขอร้อง" ร่างสูงโปร่งก้มลงมากระซิบกับร่างเล็ก
"อือ"หึ หึ ฉันแค่พูดอือเฉยๆยังไม่ได้ตกลง หวงจื่อเทาวันนี้นายโดนฉันแกล้งแน่
.
.
.
.
.
(บนเวที)
ขณะที่ทุกคนสนุกสนานและเดินทักทายแฟนคลับกัน
ร่างสูงไปกอดทักทายรุ่นพี่"รยออุคฮยอง งานสนุกไหมครับ"
"ว่าไงนะเทา 555 สนุกสิได้อยู่กับพี่น้องร่วมค่ายอย่างนี้"
"ใช่คับ ผมก็สนุกเหมือนกัน"
"อ้าวนั่นลู่หานเดินกำลังมาน่ะ"
ผมเห็นจื่อเทาล่ะ กำลังกอดทักทายรยออุคฮยองอยู่ ว่าแต่ ทำไมผมรู้สึกแปลกๆอย่างนี้นะ งืม เดินเข้าไปหาไอ้แพนด้าเพื่อทำตามแผนดีกว่า
ร่างสูงอ้าแขนโอบร่างเล็ก"ว่าไงฮ่ะฮยอง อ๊ะ!!"
เสียงแปลกๆนั้นเป็นเสียงตกใจของไอ้แพนด้าบ้านั่นเองล่ะ คงคาดไม่ถึงล่ะสิว่าผมจะกัดเสื้อเขา ฮึ่ย หมั่นเขี้ยว
"นี่ลู่หานฮยอง ทำอย่างนี้ไม่รู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไร"
"กลัวตายล่ะไอ้แพนด้า" ทำไมทำหน้าเจ้าเล่ห์จังฟ่ะ
"หึ หึ เดี๋ยวก็รู้"
.
.
.
.
.
.
ที่พัก
สมาชิกทุกคนลงจากรถกันอย่างหมดแรง
ตุ้ยจางเดินนำเข้าไปเป็นคนแรก ตามด้วยลู่หานที่กำลังเมาท์กับจงแดอย่างสนุก
"อ๊า เหนื่อยสุดๆไปเลยวันนี้"
"เลิกบ่นเหมือนคนแก่ได้แล้วมินซอก" ว่าแล้วก็เดินเข้าโรงแรมไป
"โห อี้ชิงอ่าฉันยังไม่แก่ซักหน่อย" ฮือ อย่ามาว่าเปาหมินแก่ เปาหมินไม่ยอม
"มินซอกฮยอง"
"ฮื้อ ว่าไงเทาน้องเลิฟ"
"คือผมขอแลกห้องกับฮยองได้ไหมฮ่ะ พอดีผมมีเรื่องต้องคุยกับลู่หานฮยองนิดหน่อย"
"ได้สิๆ ว่าแต่เจ้ากวางบ๊องมันรู้หรือเปล่า?"
"เปล่าคับ ผมกะเซอร์ไพรส์ฮยองเขาสักหน่อย"
ปังงง
ร่างเล็กหันหลังหาของอยู่จึงไม่เห็นว่าใครเข้ามา
"มาแล้วเหรอกเปาหมิน นายเห็นแชมพูฉันบ้างป่ะ ฉันว่าฉันวางไว้แถวนี้นะ"
"นี่ฮ่ะ"แขนยาวยืนมาข้างๆพร้อมกับขวดแชมพู
"ขอบใจนะปะ..!!"
"เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นดีกว่าไหมฮ่ะฮยอง" ร่างสูงพูดพลางเดินเข้าไปหาร่างเล็ก
"ทะ เทานายจะแกล้งอะไรพี่อีกฮ่ะ" ร่างเล็กถอยจนหลังติดกำแพง พร้อมกันนั้นร่างสูงก็เหยียดแขนขังร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน
"นี่!! เอาหน้าออกไปห่างๆได้ไหม" โอ๊ย แพนด้าบ้า เขยิบหน้ามาใกล้เกินไปล่ะนะ
"เวลากวางเขินน่ารักจังเลยนะฮ่ะ แล้วผมว่าผมเคยเตือนฮยองไปแล้วด้วย"
"ทำไม นายจะแกล้งอะไรพี่อีกฮ่ะ สนุก สะใจนักใช่ไหมที่เห็นพี่หัวเสียนะฮ่ะ ทำไมทีกับคนอื่นนายพูดดี ทำดีไม่เคยแกล้ง ที่กับพี่นายถึงชอบแกล้งนัก เกลียดพี่มากใช่ไหมฮ่ะ!!!" ไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว ในที่สุดผมก็ต้องร้องไห้ให้แพนด้ามันเห็นจนได้
"ใช่ เกลียดมาก"
ฮึก ทำไมนะพอแพนด้ามันตอบมาอย่างนี้ผมรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น ผมคง.....
.
.
.
รักจื่อเทาใช่ไหม
"ถ้าเกลียดนักก็ไม่ต้องมายุ่งกับพี่ จะไปไหนก็ปะ... อื้อออ"
ร่างสูงเบียดร่างกายเข้าหาร่างเล็กพร้อมทั้งจูบอย่างอ่อนหวาน
"ฮะ แฮ่ก นะ..นาย เทาทำไมถึง..."
"ที่ผมบอกว่าเกลียดก็คือเกลียดตัวเอง ผมเกลียดตัวเองที่ไม่รู้ต้องทำอย่างไร ให้คนที่ผมรักหันมารักผม ผมก็เลยทำได้แค่แกล้งเขา หาเรื่องเขา ให้เขาสนใจผม"
"เทา นะ..นาย.."
"เทารักลู่หานนะคับ แพนด้ารักกวางคนนี้ รัก มาตั้งนานแล้ว แล้วกวางจะรักแพนด้าบ้างไหม??"
ผมงงไปหมดแล้ว เทารักผม เขารักผม ที่ผ่านมาเขาแกล้งผมก็เพื่อให้ผมสนใจเขา อ๊าา เขานี่มันเป็นแพนด้าบ้าจริงๆด้วยสิ
"ว่าไงคับฮยอง"
.
.
.
.
"อะ.อื้อ กวางตัวนี้ก็รักแพนด้าเหมือนกัน เอ่อ..
ลู่หานก็รักนาย เทา"
"ขอบคุณนะฮ่ะฮยอง ขอบคุณจริงๆที่รักผม"
"อือ ว่าแต่อย่ากอดแน่นนักได้ไหม ฮยองหายใจไม่ออก"
"ก็ผมอยากกอดฮยอง อยากกอดและจะกอดตลอดไป"
"อย่ามาพูดอะไรเลี่ยนๆน่ะ ย๊า หวงจื่อเทา เอามือออกจากเสื้อฮยองเดี๋ยวนี้" อ๊ากก ไอ้แพนด้ามือปลาไหลกลับมาอีกแล้วสินะ
"หึหึ ไม่ฮ่ะ ผมจะลงโทษฮยองที่วันนี้แกล้งผมบนเวที"
"จื่อเทา นายจะทำอะไร"
"ผมก็.... จะ 'กิน' กวางไง"
"ฮะ จื่อ.... อืออ อืมม อ๊ะ จื่อเทาฮยองเจ็บนะ"
.
.
.
.
.
.
รุ่งเช้า
"โอ๊ย หิว ทำไมวันนี้มันเงียบๆจัง ไอ้แพนด้าบ้ากับไอ้กวางบ๊องมันไม่กัดกันหรอวันนี้ เดี๋ยว!!! พวกนั้นอยู่ห้องเดียวกันนิ ตายล่ะตู " หวังว่าคงไม่ได้ฆ่ากันตายนะ ผมเปาหมินไม่อยากเสียเพื่อนไปนะคร้าบบ
ก๊อกๆๆๆ
ทำไงดีๆ พังเข้าไปเลยดีไหม โอ๊ย ผมจะเป็นบ้า
กริ๊ก
"พวกนายยังอยู่ดีกันใช่ไหม ไม่มีคะ.."อึ้งคับอึ้ง
"พวกเราสบายดีฮะฮยอง"ผมอึ้งไปเลย เมื่อเห็นจื่อเทาในชุดแค่ผ้าขนหนูพันเอว บนตัวเต็มไปด้วยรอย.. เอ่อ มากมาย กำลังตอบคำถามด้วยสีหน้ามึนๆ
"ใครมาเหรอจื่อเทา โอ๊ย" นั่นมันเสียงกวางบ๊อง
"ฮยอง อย่าพึ่งขยับตัวสิ นี่มินซอกฮยอง ผมกับลู่หานฮยองไม่ลงไปกินข้าวนะ ไม่ต้องมาตามแล้วนะคับ"
ปังงง
ผมยังคงยืนอึ้งอยู่หน้าประตูที่ปิดสนิทไปแล้ว
คิดอะไรไว้ไม่มีผิด บอกแล้วสองคนนี้มันต้องมีซัมติงกันแน่ๆ
ทำไมผมไม่ไปเป็นหมอดูนะ ท่าจะรุ่ง
"เฮ้ มินซอกไปกินข้าวกัน"มือหนาตบไปบนไหล่ร่างบาง(?)
"เออ ไปๆ"
แล้วทั้งคู่ก็เดินกอดคอกันไปจนถึงลิฟท์
"นี่ จงแดมาเล่นเกมส์กัน ถ้านายตอบคำถามผิด นายต้องเลี้ยง ถ้านายตอบถูกฉันเลี้ยง โอเคป่ะ??"
"ได้ ถามมาๆ"
"นายว่า แพนด้าชอบกินอะไร?"
"ง่ายๆ ก็ใบไผ่ไง" หวานหมูมหาล่ะคับงานนี้
"ผิด"
"บ้าน่า ผิดได้ไง ไม่ใช่ใบไผ่แล้วจะเป็นอะไร"
"เฉลย 'แพนด้า' ชอบกิน 'กวาง' นายตอบผิดนะเลี้ยงฉันเลย" เดินเข้าลิฟท์ไป
"เฮ้ย มินซอกอธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ อธิบายมาาาาา"
FIN.
Talk : ฟิคแก้บน วู้ววว 5555 ปั่นภายในสองวัน เทาลู่เป็นคู่ที่น่ารักมากกก ตีกันตลอดเลยจับมาแต่งฟิคซ่ะ เพราะฟิคเทาลู่หาได้ยากกก(ก ล้านตัว) ที่จริงเจ้าของบล็อกเป็นแม่ยก "คริสลู่" ค่ะ แต่ก็เป็นกบฏ "เทาลู่,ไคลู่" 555 พี่หานคนแมนคู่กับใครก็น่ารัก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ^^
