[SF] คนแมน [KaiLu ft. EXO]
Part : 1 : 2
Author : AlmightyTeoy
- หอพัก -
*ห้องนั่งเล่น*
"ฮึ่ยยยยย"
"อ๊ากกกก"
"ย๋าาาาาา....โอ๊ย! ใครปาอะไรมาว่ะ?"
"ฉันปาเองแหล่ะ แกนี่นั่งบ่นบ้าอะไรอยู่คนเดียวหะไอ้กวางบ้า เห็นไหมว่าน้องมันกลัวหนีกันไปหมดแล้ว" มินซอก ถามเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่บนโซฟา ซึ่งตอนนี้อาการดูน่าเป็นห่วงด้วยอารมณ์ปลงๆ
"ก็แกดูสิ่งที่แฟนคลับทวิตสิ ฉันอ่านแล้วอยากจะบ้า ฮือ ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนก้านนน ㅠ ㅠ" กวางบ้า เอ๊ย ลู่หานที่ตอนนี้อยู่ในโหมดสติหลุด ยื่นโทรศัพท์มือถือที่หน้าจออยู่ในโปรแกรมนกสีฟ้าให้เพื่อนรักดู
"ไหนๆ มีอะไรกันหนักหนาเชียว" มินซอกรับโทรศัพท์มาดูด้วยความสนใจ
@คิมไคหล้อหล่อ : รูปนี้ไคหล่อมากเลยอ่า ใจจะละลาย >< ลู่หานก็สวยที่ซู้ดด
@ปริ้นเซสลูลู่ : ลู่หานน่ารักจัง ใจฉันปลิวไปแล้ว <3
@ไคลู่โอ้โหเฮะ : ไคลู่~~ กรี๊ดด ไคโอป้าเมะในฝันของฉัน~~
@ไคลู่ฮริ้งงงงง : ลู่หานจะน่ารักไปถึงไหน แค่นี้พี่ไคก็หลงจะตายอยู่แล้ว
บลาๆๆๆๆๆ
"หือ ที่แกคร่ำครวญอยู่นี่ คือฟินที่คนเขาพูดถึงไคลู่ใช่ม่ะ" มินซอกเงยหน้าจากจอโทรศัพท์แล้วถามแหย่คนตรงหน้า
"มะ..ไม่ใช่สักหน่อย นี่ไม่เห็นจริงๆเหรอ" ลู่หานตอบพลางอมลมไว้ในแก้ม
"เห็น? เห็นอะไรล่ะ ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลยนิ"
"โอ๊ยยย คิม!มิน!ซอก! นี่นายไม่เห็นคำว่าลู่หานน่ารักอย่างโน่น สวยอย่างนี้เหรอ แล้วยิ่งไอ้คำว่าไคลู่นะ ชื่อคนที่อยู่ข้างหลังมันหมายถึงเคะไง ฉันออกจะแมน ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ㅠㅠ" กวางบ้าที่สติแตกไปแล้วคร่ำครวญดิ้นไปมาอยู่บนโซฟา
"ห่ะ! แค่เพราะเรื่องนี้แกถึงกับคร่ำครวญยังกับคนบ้าเนี่ยนะ"
"เรื่องแค่นี้อะไรกัน ฉันคือคนแมน ซังนัมจาน่ะรู้จักไหม ทำไมพวกแฟนคลับถึงไม่เข้าใจฉัน ฉันก็ออกจะแมนพอๆกับจงอินนะ"
"ลู่หานฉันก็ไม่รู้จะบอกกับแกยังไง แต่ถ้าแกเชื่ออย่างนั้น ก็เอางี้ไหมล่ะ ลองไปปรึกษาจงอินดูสิว่าน้องมันทำยังไง แฟนๆถึงมองว่าแมน" มินซอกบอกอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพื่อนเชื่ออย่างนั้นเราก็ไม่ควรขัดศรัทธาใช่ไหมละ :-P
"เออใช่ ขอบใจมากมินซอก ฉันไปหาจงอินก่อนนะ จงอิ๊นนนนนนน นายอยู่หนายยยย" ร่างเล็กพูดขอบใจเสร็จก็รีบวิ่งไปตามหาอีกคนทันที
"ลู่หานระวังหน่อยเดี๋ยวล้ม เฮ้อ ขอโทษนะจงอินที่พี่ผลักภาระไปให้นาย" มินซอกถอนหายใจอย่างโล่งอก
ขณะเดียวกัน
*ห้องครัว*
ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างสะลึมสะลือ เปิดตู้เย็นแล้วดื่มน้ำด้วยความกระหาย
"คิมมม จงงง อินนน ช่วยพี่ด้วยยย" ลู่หานเมื่อเห็นคิมจงอินก็รีบวิ่งเข้าไปกอดแขนทันที
"แค่กๆๆ อะไรฮ่ะลู่เก่อ แค่ก..คะ..ใครทำอะไรมาเหรอฮ่ะ" จงอินถามร่างเล็กที่ตอนนี้กอดแขนเขาไว้แน่น พลางคิดในใจเกือบตายตั้งแต่เช้าเลยตู =_=
"ไม่มีใครทำอะไรพี่หรอก แต่จงอินช่วยพี่หน่อยได้ไหม" พูดจบแล้วก็เอาหัวถูอย่างอ้อนๆ สบตาปิ๊งๆ *-*
"อะ..อะไรครับ ลู่เก่อจะให้ผมช่วยอะไร" ร่างสูงก้มมองร่างเล็กด้วยความประหม่า
"ช่วยสอนพี่ให้ดูแมนที"
♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀ ♀♀♀♀
- ตึกเอสเอ็ม -
"เวลาเต้นสายตาต้องทำให้ดูเซ็กซี่"
"ยิ้มแค่มุมปาก"
"นั่งขัดสมาธิหลังตรง"
"งื้มๆ เวลาดื่มน้ำต้องกระดกดื่ม ห้ามใช้หลอด จำๆๆๆ"ลู่หานมองไปยังจงอินที่ตอนนี้กำลังดื่มน้ำหลังจากที่ซ้อมเต้นกันเสร็จด้วยสายตาจดจ้อง
ก็ไม่อยากยอมรับหรอกนะว่าหลายสิ่งที่จงอินทำมันดูเท่มากๆ ชิ -3-
"นี่ๆจงอิน แกว่าลู่เก่อแปลกๆป่ะ ทำไมพี่เขามองแกตลอดเลย แถมแกไปไหนก็ตามติดซ่ะยิ่งกว่าทากาว ตกลงมีเรื่องอะไรกันว่ะ" เซฮุน ผู้ที่สงสัยในพฤติกรรมอันแปลกประหลาดของพี่ชายคนสนิทกระซิบถามจงอินด้วยความอยากรู้
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ลู่เก่อเขาอยากให้ทุกคนมองว่าแมน ก็เลยอยากทำอะไรเหมือนๆฉันก็แค่นั้น" จงอินยักไหล่ กระซิบตอบกลับไป
"ห่ะ!!!!" เซฮุนร้องตะโกนด้วยความตกใจ
"มีอะไรเหรอที่รักร้องตะโกนเสียงดังเชียว" เทา หนุ่มกังฟูแพนด้าตะโกนข้ามฟากห้องมาด้วยความตกใจ
"ไม่มีอะไร อ๋อ แล้วก็แกไอ้แพนด้าใครเป็นแฟนแกฮ่ะ พูดใหม่สิ" เซฮุนตอบพร้อมจิกตาใส่
"ก็ฮุนนี่ไงแฟนเค้า อะ..โอ๊ยๆๆ อย่าปาขวดน้ำมามันเจ็บ"
"สมน้ำหน้า เงียบไปเลยนะไอ้แพนด้าขี้ตู่" เซฮุนหลังจากประทุศร้ายอีกคนด้วยความเขินเสร็จแล้วก็หันมากระซิบถามจงอินอีกครั้ง "ลู่เก่อน่ารักนะดีแล้ว ไม่น่าอยากแมนเลย แล้วแกลองบอกพี่เขาให้เลิกคิดไปบ้างป่ะ?"
"ก็พยายามบอกแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผล ฉันก็ไม่อยากให้ลู่เก่อคิดแบบนั้น แต่จะทำอะไรได้ ลู่เก่อไม่มีทางเปลี่ยนความคิดง่ายๆหรอก"
"ไม่ๆ มันต้องมีทางสิ งั้นลองแผนนี้ล่ะกัน เอาหูมานี่ ซุบซิบๆๆ บลาๆๆๆ"
♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀ ♀♀♀♀
- หอพัก -
"จะไปไหนฮ่ะจงอิน" ลู่หานที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัวถามร่างสูงที่กำลังใส่รองเท้าเตรียมตัวออกไปข้างนอก
"ไปเที่ยวฮ่ะ นานๆจะมีวันหยุดทั้งที ลู่เก่อจะไปด้วยกันไหมฮ่ะ"
"ไปสิๆรอพี่แป๊บนึงนะ อี้ฟานนนน ฉันไปเที่ยวกับจงอินนะนายอยู่เฝ้าหอด้วยล่ะกัน"
"จะไปไหนก็ไปเถอะกวางบ้า จงอินนายก็ระวังติดเชื้อบ้าด้วยล่ะกัน" อี้ฟาน ที่เดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยตอบ
"ว่าใครบ้าห่ะ? ไม่ต้องเอามันหรอกของฝากนะ ป่ะ..ไปกันเถอะจงอิน" ร่างบางเข้าไปดึงแขนร่างสูงให้เดินตามออกมา
"ไปก่อนนะครับฟานเก่อ" จงอินเอี้ยวตัวมาบอกลาด้วยความอ่อนน้อม
♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀ ♀♀♀♀
"แกจะไปไหนฮ่ะจงอิน" ลู่หานหันมาถามร่างสูงที่เดินตามมาด้วยความอยากรู้
"ผมสิต้องถามลู่เก่อว่าจะลากผมไปไหนฮ่ะ" ร่างสูงตอบกลับมาด้วยความขบขัน ก็ตั้งแต่โดนลากออกมาจากหอ ร่างเล็กตรงหน้าก็ลากเขาให้เดินตามมาตลอดไม่หยุด
"เออใช่ 555 ฉันก็ลืมเลยลากแกมาเพลินเลย ว่าแต่ตรงนี้มันที่ไหนกันเนี่ย"
"อืมม น่าจะเป็นสวนสาธารณะริมแม่น้ำฮันที่เรามากันบ่อยๆก่อนเดบิวต์นะฮ่ะ งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะลู่เก่อ"
"โอเคๆ ไปรำลึกความหลังกัน Let's go!!"
"แฮ่กๆ ไม่ไหวแล้วอ่ะจงอิน ขอคนแมนพักก่อนล่ะกัน" พูดเสร็จลู่หานก็เดินไปนั่งที่ขอบสนามบาส ร่างเล็กหอบหายใจอย่างหนัก หลังจากเล่นบาสกับจงอินมาเกือบชั่วโมง
"ไหวไหมฮ่ะ ให้ผมไปซื้อน้ำให้ไหม" ร่างสูงเมื่อเห็นร่างเล็กไปนั่งพัก จึงหยุดเล่นและไปนั่งลงข้างๆ
"ไม่ต้องๆ แค่นี้ไม่เหนื่อยเกินความสามารถซังนัมจาหรอกน่า" ร่างเล็กยู่ปากส่ายหัวปฎิเสธไปมา
จงอินเมื่อเห็นอย่างนั้นก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ ลู่เก่อจะรู้ไหมนะว่าตัวเองน่ารักมาก จนทำให้หัวใจใครบางคนเต้นรัวอยู่ตอนนี้
"ทำไมเก่อต้องพยายามบอกว่าตัวเองแมนด้วยฮ่ะ แล้วก็ทำไมต้องเป็นผมที่เก่อมาขอร้อง คนอื่นในวงก็ดูแมนนะอย่างเทา ชานยอลไรงี้" ร่างสูงหันไปถามร่างเล็กที่ตอนนี้นอนแผ่ไปบนสนามเรียบร้อย
"ก็....ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่...อย่างเทา ถ้าอยู่กับหมอนั่นฉันว่าได้ฆ่ากันตายเข้าสักวัน ส่วนชานยอลเดี๋ยวฉันจะถูกหมาน้อยของมันเล่นงานนะสิ ขี้หวงอย่างกับอะไรดี" ลู่หานตอบบ่ายเบี่ยง แต่ก็มิวายกัดแบคฮยอนน้องรักสักหนึ่งที
"แล้วคนอื่นๆก็มีนะฮ่ะ พี่ซูโฮ ดีโอ พี่จงแด อี้ชิงเก่อ อี้ฟานเก่อ หรือแม้กระทั่งพี่มินซอกทำไมพี่ไม่ไปขอร้องเขาล่ะ"
"ก็ฉัน...คือ... ย๊าาา จงอิน กะ..แกจะทำอะไรน่ะ? O//O " ลู่หานที่กำลังจะหาคำตอบตกใจเมื่ออยู่ดีๆจงอินมานอนคว่ำคล่อมตัว ใบหน้าของจงอินอยู่ใกล้จนหายใจรดกัน
ตึกตัก...ตึกตัก
ทำไมหัวใจเราเต้นรัวจัง
ไม่นะ คนแมนต้องไม่เป็นแบบนี้สิ
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้จงอิน มันหายใจไม่สะดวก" ลู่หานพูดไล่ด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ
จงอินเมื่อเห็นอย่างนั้น ก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม
"ไม่ลุกฮ่ะ จนกว่าพี่จะบอกความจริงกับผม"
"ก็ได้ บอกแล้วๆลุกออกไปก่อนสิ"
ร่างสูงเมื่อเห็นว่าแกล้งร่างเล็กจนพอใจแล้ว ก็ยอมลุกออกมา
ลู่หานเมื่อเห็นจงอินลุกออกไปก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที
"บอกผมมาเลยลู่เก่อ ผมอยากรู้แล้ว"
"ชิ แกนี่มัน.." ลู่หานหันไปยู่ปากใส่ "ตอนนั้นฉันเล่นทวิตเตอร์ตามปกติ ก็เข้าไปส่องแฟนคลับว่าเขาพูดถึงเรายังไง แล้วฉันก็เข้าไปเจอรูปฉันกับแก พวกเขาชมว่าแกหล่ออย่างนู้นอย่างนี้ แต่กับฉันพวกเขากลับบอกว่าน่ารัก ให้ตายเถอะความยุติธรรมอยู่ที่ไหน ㅠ ㅠ"
"เก่อก็เลยอยากเป็นแบบผมสินะ"
"ก็ใช่ส่วนหนึ่ง แต่ที่ฉันเลือกมาอยู่กับแกก็เพราะช่วงนี้เราไม่ค่อยได้ได้เจอกันเลย ฉันก็แค่อยากคุยกับแกด้วย ฉะ..ฉะ..ฉันคิดถึงแกว่ะ" ลู่หานตอบออกไปด้วยความประหม่า
"ผมก็คิดถึงเก่อเหมือนกันฮ่ะ" จงอินที่ตอนนี้ยิ้มแก้มแทบปริตอบออกมาอย่างเร็ว
"เอาอย่างนี้ไหมฮ่ะ ถ้าผมช่วยเก่อให้แฟนๆพูดว่าเก่อแมนกว่าผมได้ เก่อต้องทำตามคำขอผมหนึ่งข้อได้ไหมฮ่ะ"
"หื้อ? ก็ได้ ว่าแต่คำขอแกคงไม่แปลกประหลาดใช่ไหมอ่าจงอิน"
"ไม่หรอกฮ่ะ^^"
Continue Part.2
♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀♀
Talks : ฤดูแห่งการสอบผ่านพ้นไป ฤดูแห่งการซ้อมและการแก้บนก็เข้ามาแทน 555 บนด้วยช็อตฟิคไคลู่แล้วผ่านด้วย #ของเขาดีจริงๆ เผอิญเห็นรูปนี้จากคอนฯก็เลยนึกถึงน้องนีนี่ 555 ว่าจะเขียนเป็นSFตอนเดียว ดันไม่พอซ่ะงั้น ช่วยไปอ่านตอนสองกันด้วยนะคะ #รักคนอ่าน
#ฟิคคนแมนไคลู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น