Somewhere only we know [KrisHan]
Author : AlmightyTeoy
Intro~~~
Part 1 | 2
♬♪♩~♬♪♬♩~
"ลู่....."
"ลู่....."
"ลู่... ลู่หาน ลู่หานโว้ย"
"อะ...ฮ่ะ มีอะไรเหรอเปาจื่อ เสียงดังจัง" ร่างบางสะดุ้งตกใจกับเสียงของเพื่อนสนิท งื้อออ ยังกับใครเอาลำโพงมาเปิดไว้ใกล้ๆแน่ะ ㅠㅠ
"ก็มันน่าไหมล่ะ ฉันเรียกตั้งนานก็ไม่ตอบ" ร่างกลม(?)ตอบเพื่อนสนิทพร้อมกับทำปากยู่ -3- เช่อะ เรียกตั้งนานก็ไม่ตอบ ยังจะมาบ่นเราอีก
"ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่นึกถึงเรื่องเก่าๆนะ"
"เรื่องเก่าๆอีกแล้ว ให้ตายเห่อะลู่หาน เวลาที่นายฟังเพลงคลาสสิคแล้วเหม่อ พอฉันถามนายก็บอกอย่างนี้ทุกที ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าเรื่องอะไร"
"ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกนา ป่ะ ไปเรียนกันดีกว่า วันนี้มีอาจารย์คนใหม่มาสอนดนตรีด้วยนิ ไปช้าเดี๋ยวโดนเช็คขาดเข้าจะแย่เอา"
"จ้าพ่อคนตั้งใจเรียน เฮ้อ ขอให้อาจารย์คนใหม่หล่อๆด้วยเถอะ มินซอกคนนี้จะตั้งใจเรียนสุดๆไปเลย"
"อ้าว สวัสดีจื่อเทา" ลู่หานยกมือขึ้นโบกไปมา
"ห่ะ จะ..จื่อเทา เมื่อกี้เรามะ..ไม่ได้.." มินซอกพอหันไปทางที่ลู่หานโบกมือ ก็เห็นว่าไม่มีใครยืนอยู่ "ย้า ลู่หานนายบังอาจหลอกฉัน ตายซ่ะเห่อะ" พูดแล้วก็วิ่งไล่เตะทันที แต่ก็ยังวิ่งไม่ทันลู่หานอยู่ดี
"555 เปาจื่อคนกลัวแฟน เปาจื่อคนกลัวฟะ..."
บึ้กกก ร่างบางที่มัวแต่หันไปล้อเพื่อนได้ชนเข้ากับร่างสูงเข้าอย่างจัง
"ขอโทษครับ ขอโทษครับ" ร่างบางหันกลับไปขอโทษแก่ร่างสูง
"เป็นถึงนักศึกษาแต่วิ่งเล่นเป็นเด็กไม่เปลี่ยนเลยนะ เสี่ยวลู่" เสียงทุ้มกล่าวน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอ็นดู
"เอ๊ะ คุณ.." พอลู่หานเงยหน้าขึ้น ก็ตกใจที่พบกับคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก
....เปาจื่อ คนนี้ไง คนที่นายอยากรู้ว่าทำไมฉันต้องเหม่อทุกครั้งที่ฟังเพลงคลาสสิค....
.....คนนี้ไง คนที่ฉันบอกว่าไม่สำคัญ แต่ความจริงกลับสำคัญมาก มากจนน่ากลัว.....
.....คนคนนี้ ที่ทิ้งฉันไป คนคนนี้......
......กลับมาทำไม.............
"อะ...อี้ฟาน พะ...พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" ลู่หานเสียงสั่นอย่างคุมไม่อยู่ ร่างบางเริ่มสั่นและมีน้ำตาคลอ
"เสี่ยวลู่ คือฉัน....."
"ลู่หาน นายเป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ให้ตายเถอะซุ่มซ่ามอีกแล้ว ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ มันเป็นคนซุ่มซ่ามนะฮะ" มินซอกที่วิ่งไล่ตามมาพอเห็นว่าลู่หานชนกับคนร่างสูงก็รีบวิ่งเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับขอโทษอีกฝ่ายด้วยกลัวว่าจะมีเรื่องบาดหมางกัน
"ไม่เป็นครับ ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน ผมก็ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้ระมัดระวัง" ร่างสูงก้มหัวลงแสดงความขอโทษ
"เฮ้ย ไม่เลยครับ พวกเราต่างหากที่ต้องขอโทษ จริงไหมลู่... เฮ้ย ลู่หานจะเดินไปไหนนะ เอ่อ ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะฮ่ะ ขอโทษจริงๆฮ่ะ" พูดพลางก้มขอโทษไปด้วยย ร่างกลมรีบวิ่งตามเพื่อนสนิทพร้อมตะโกน
"ย๊า ลู่หาน นายจะรีบไปไหน ลู๊ห๊านนนนน"
อี้ฟานมองตามลู่หานที่วิ่งหนีไปด้วยแววตาที่น้อยคนนักจะได้เห็น
"เสี่ยวลู่ นายเกลียดพี่ไปแล้วใช่ไหม พี่ขอโทษ"
tbc.......
Talks : อยากลองแต่งฟิคยาวๆดูสักครั้ง ภาพเมนชิปก็ลอยมา บวกกับเห็นภาพโปรโมตหนังเลยอยากแต่ง #ficsomewherekl ดูค่ะ 55 เศร้าไม่เศร้าก็ต้องมาลุ้นดู ตามอารมณ์แท้ๆเลยค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น